Luc wenste dat hij nog eens naar huis kon gaan. Naar de plek waar hij opgegroeide, waar zijn hondjes spelen en de schapen dartelen. Zo gewenst, zo gedaan. Bij aankomst werd iedereen warm onthaald en was er koffie en gebak in overvloed. Daarna aten we frietjes. Luc liet het hem smaken. Er werd genoten. En gepraat. Heel veel gepraat. Vooral over de schapen. De kinderen stelden hem gerust en beloofden goed voor de dieren te zorgen. Na het afscheid van de honden, gingen we nog even tot bij de schapen. Zijn lieve schapen. Hoe moeilijk het afscheid ook was, de schoonheid en dankbaarheid konden niet groter zijn. ❤️
